فناوري بي سيم وقتي به وجود آمد كه ماركوني در سال 1901 توانست سيگنال هاي راديويي را با موفقيت از فراز اقيانوس اطلس ارسال كند. نتايج و چشم اندازها ياين نمايش بسيار تحول انگيز بود. امكان جايگزين كردن مخابرات تلفن و تلگراف با انتقال موج از طريق فضا آينده اي درخشان را پيش بيني مي كرد. اگرچه مخابره بي سيم دوطرفه در كاربردهاي نظامي استفاده مي شد؛ ولي انتقال بي سيم در زندگي روزمره به پخش يك طرفه راديو و تلويزيون با ايستگاه هاي بزرگ و گران محدود ماند. مكالمه تلفني دوطرفه معمولي براي چند دهه فقط از طريق سيم انجام مي شد. اختراع ترانزيستور، توسعه نظريه اطلاعات شانون و ابداع سيستم سيار سلولي كه همگي در آزمايشگاه هاي بل انجام شد، راه را براي دسترسي به مخابرات بي سيم هموار كرد و در ابتداي امر به صورت تلفن هاي خودرو و سرانجام به صورت تلفن هاي سلولي قابل حمل ظهور كرد. اگر چه هدف اوليه و ضرب الاجل صنعت بي سيم تركيب تلفن هاي سلولي و بي سيم براي گسترش مجازي مخابرات بي سيم به همه جا است ؛ ولي هدف و قابل حمل توليد شود تا بتوان صدا، داده و « پايانه هاي همه كاره » بلند مدت ، آن است كه تصوير و نيز قدرت محاسباتي را همه جا به همراه داشت. در شبكه هاي بي سيم عموماً گره ها (مشتر ا كن يا ايستگاه ها) از كانال مشترك براي تبادل اطلاعات استفاده ميکند .اين خصوصيت باعث مي شود تا دسترسي به اطلاعات ديگران به طور غيرمجاز امكان پذير شده و زمينه بروز حملات مختلف فراهم شو د. زا اين رو بحث امنيت اطلاعات در شبكه هاي بي سيم از چالش هاي جدي است كه نيازمند بررسي و ارائه راهكارهايي براي بهبود سطح امنيت در اين شبكه هاست.