اصول اولية عملكرد رادار
يك رادار ساده شامل آنتن، فرستنده و عنصر آشكارساز انرژي يا گيرنده است .
آنتن فرستنده پرتوهاي الكترومغناطيسي توليدشده توسط نوسانگر را منتشر ميكند، بخشي از سيگنال ارسالي (رفت) به هدف خورده و در جهات مختلف منعكس مي شود. براي رادار انرژي برگشتي درخلاف جهت ارسال مهم است.آنتن گيرنده انرژي برگشتي را دريافت و به گيرنده ميدهد. در گيرنده بر روي انرژي برگشتي عملياتي براي تشخيص وجود هدف و تعيين فاصله و سرعت نسبي آن انجام ميشود. فاصلة آنتن تا هدف با اندازه گيري زمان رفت و برگشت سيگنال رادار معين مي .شود تشخيص جهت يا زاويه توسط جهت دريافت موج برگشتي از هدف امكان پذير است، روش معمول براي مشخص كردن جهت هدف بكار بردن آنتن با شعاع تشعشعي باريك است . بنابراين نحوة كار رادار به اين قرار است :
1- مجموعه اي متشكل از يك فرستنده و يك آنتن، مقداري مشخص از انرژي الكترومغناطيسي با فركانس راديويي را در فضا پخش ميكند .
2- درصورتي كه انرژي الكترومغناطيسي ارسال شده در طول مسيرش به مانعي برخورد كند، قسمتي از آن منعكس شده و به طرف منبع ارسال كننده انرژي باز ميگردد.
3- قسمتي از انرژي بازگشتي به آنتن گيرنده رسيده، به عنوان يك سيگنال راديو فركانسي به گيرنده داده ميشود.
4- با پردازش همان سيگنال تشخيص حضور مانع امكان پذير ميشود .
5- با اندازه گيري زمان رفت و برگشت انرژي الكترو مغناطيسي از آنتن و با شناخت سرعت پخش امواج الكترو مغناطيسي ، اندازه گيري فاصله با استفاده از فرمول: سرعت * زمان = مسافت امكان پذير ميشود