اگر بتوان يك عنصر فلزي را تصور كرد كه توان اعمال شده به ورودي خود را در تمام به نقاط جهان طور يكنواخت منتشر كند، اين عنصر آنتن ايزوتروپيك ناميده ميشود. در عمل آنتنها اينطور عمل نميكنند؛ بلكه در بعضي از جهات توان بيشتري را منتشر ميسازند. نسبت توان در جهتي كه بيشترين توان را دارد به توان يك آنتن ايزوتروپيك در همان جهت (يا هر جهت ديگر)، به اصطلاح بهرة آنتن ناميده ميشود. زماني كه گين آنتن زياد باشد، معني آن اين است كه در جهت ماكزيمم توان زيادي ارسال ميشود . نقشة تشعشعي آنتن معمولاً به صورت 3 بعدي رسم ميشود و پترن آنتن ناميده ميشود. زاوية بين دو جهتي كه تشعشع توان در آن جهات نصف تشعشع حداكثر است، پهناي بيم يا Beam width ناميده ميشود.